بیش فعالی

تعریف بیش‌فعالی

پدیده بیش‌فعالی که به ویژگی‌های تحرکی، واکنشی، و رفتاری کودکان اشاره دارد، در واقع یک اختلال است که باعث مشکلات در کنترل رفتارهای فرد می‌شود و او نمی‌تواند این مشکلات را به‌طور کامل مدیریت کند. این پدیده بیشتر در پسران نسبت به دختران دیده می‌شود و مهمترین نکته آن است که این اختلال تنها مختص کودکان نیست و حتی ممکن است در بزرگسالان نیز ظاهر شود. تشخیص این اختلال نیازمند بررسی‌های دقیق توسط روانپزشک است. هرچند که این پدیده در بزرگسالان نیز رخ می‌دهد، اما نشانه‌های آن اغلب از دوران کودکی نشأت می‌گیرد. بررسی و توجه به رفتارهای کودکان می‌تواند کمک کند تا این اختلال تشخیص داده شود و به وسیله روش‌های درمانی مناسب، مشکلات مرتبط با آن حل شود.

به‌طور کلی، نادیده گرفتن نشانه‌های بیش‌فعالی در کودکان ممکن است در آینده منجر به مشکلات جدی در بزرگسالی شود، که افراد نمی‌توانند به‌طور موفق در زمینه‌های اجتماعی و شغلی عمل کنند. به همین دلیل، تشخیص دقیق و درمان‌های متناسب با نیازهای هر کودک امری ضروری است. همکاری والدین در برنامه درمانی نقش بسیار مهمی دارد، چرا که آنها می‌توانند به کودکان در یادگیری مهارت‌های کنترل رفتاری کمک کنند.

تأثیر بیش فعالی بر بزرگسالان

به‌طور کلی، اختلال بیش‌فعالی در بزرگسالان باعث ایجاد مشکلات عمده‌ای می‌شود که با درمان‌های مختلف قابل بهبود است. از جمله درمان‌ها می‌توان به داروهای محرک یا داروهای دیگر، مشاوره روانی (روان‌درمانی) و درمان برای مسائل روانی مرتبط با این اختلال اشاره کرد. بهترین نتیجه از درمان‌های گوناگون، به توجه به مشخصات هر بزرگسال و نیازهای او بستگی دارد.

علائم بیش‌فعالی

کودکان بیش‌فعال دچار عدم توجه و تمرکز به تکالیف و وظایف خود می‌شوند و نمی‌توانند کارهای روزانه را با دقت کامل انجام دهند. آنها اغلب بازیگوش هستند و تمرکز بر یک موضوع برای آنها مشکل است. این افراد معمولاً در شرایطی که نیاز به توجه ویژه دارد، مشکل دارند. برای مثال، گوش دادن به سخنرانی، مشارکت در مکالمات عادی، یا تکمیل فرم‌ها برای آنها دشوار است. این افراد ممکن است در هنگام صحبت دیگران گوش ندهند یا به آنها توجه نکنند. بیش‌فعالی ممکن است منجر به لجبازی، اختلال در خواب و مشکلات در ارتباط با دیگران شود.